Det kom ei melding frå Steinar Friis
Han løfta si hand på poetisk vis
Han peikte på laget i Trondheims- by
Som ikkje har tenkt ein tanke ny
Det handla sjølvsagt om kvinner
Som alltid taper- og aldri vinner;
Ein sjølvsagt plass i maktas rom
Noko som alle no snakkar om.
Menn med grått hår i Fiskarlaget
Liknar dei gråe i Kystfiskarlaget
Alle sit stille og venter
Men finn knapt nok plass til jenter.
Når ein les Friis sitt flotte rim
Så kan ein tru at ein kvinnestim
Har kapra sjarken og kystfiskarkaia
Og at menn går rundt- berre i veia
Men når han peikar på Fiskarlaget
Og mangel på vit om kvinne-faget
Så sit han trygt i eit hus av glas
Stein blir kasta- og glas går i knas
Eit venleg tips til poeten Friis
Som skriv så vakkert til kvinnas pris
Ei meining om andres moral og jus
Må følgast med rydding i eige hus.
