Frammøtet var formidabelt, noko som sikkert kan forklarast med at det var to år sidan det forrige «fysiske» årsmøtet. Pandemien gjorde det naudsynt med digitale møte, og det kan sjølvsagt aldri bli det same. Likevel; ikkje eit vondt ord sagt om Teams-møte!
Teknologien gjorde det heldigvis mogeleg å halde samlingar i tråd med vedtekter og tradisjonar, men ein kan jo ikkje dele kaffikoppen og den gode praten med ein god venn og kollega via ein dataskjerm. Dermed møtte ein mann/kvinnesterkt fram i Oslo, og fekk kurert «møte-abstinensen».
Eg går ikkje nærmare inn på dei ymse sakene som var debatterte, og vedtak som vart fatta, men den komande kvotemeldinga, ressurssituasjonen og organisasjonssaker var naturleg nok sentrale tema. Og sjølvsagt valget av ny styreleiar og styremedlemer. Leiar i 8 år, Jonny Berfjord takka av, og blir etterfylgd av dyktige og tillitvekkjande Christian Halstensen frå Austevoll.
Han treng neppe nokon nærmare presentasjon. Halstensen-namnet er kjent og kjært i fiskerimiljøet, og Christian vil heilt sikkert ta stafettpinnen vidare på aller beste vis. Eg trur ikkje at eg fornærmar nokon når eg siterer ordtaket: «Stor arv det er for mannen av godtfolk vera fødd».
Fiskebåt har i alle år vore velsigna med dyktige ressurspersonar. Det vere seg styreleiarar, styremedlemer og administrasjon. Jonny Berfjord føyer seg inn i denne rekkja. I 8 år har han vore ein dyktig, synleg og sakleg talsmann for fiskebåtreiarane sine interesser, og den ståande applausen han fekk på årsmøtet var fullt fortent.
Karrierevegen kan synes noko uvanleg, då Jonny faktisk er utdanna sivilagronom, men mat er mat, anten han kjem frå jorda eller sjøen.
Festmiddagen om kvelden var som vanleg særs hyggeleg. Den ferske torsken, leveren og rogna smakte fortreffeleg, og artisten Dagny underheldt oss med den nydelegaste song og musikk. Frå eit anna «kulturelt» er det meir enn tydeleg at det så visst ikkje er Arnulf Øverland, Andre Bjerke eller Jakob Sande som har ført pennen.
Uansett, her er det stakkars åndsproduktet:
Jonny frå Berfjord heitte ein mann.
Ein dugande kar, på sjø og på land.
Humøret var godt, og visdomen stor,
og sytte for tillit, i sør og i nord.
Jorda er vel nok, og gjev oss god mat.
Frukt og grønsaker, brød og salat,
så Jonny, han enda opp med eit diplom,
som synte at no var han blitt agronom.
Og då var vel framtida staka ut,
med sauer, gris, nokre kyr og ein stut,
såpass at ein kunne ete seg mett,
på lammesteik, biff, og ein god kotelett.
Men så ein dag han tenkte som slik:
«Jorda er gavmild, jorda er rik,
men rikaste åker, i tusenvis år,
er den som ligg utanfor stranda vår».
Frå tanke til handling var (sjø)vegen kort!
Han vende sitt blikk, ja, han snudde seg bort,
frå åker og eng, frå hesje og høy,
til båten med namnet «Åkerøy».
Og Jonny har neppe angra derpå,
at han heller satsa på åkeren blå.
Båten og nota blei traktor og plog,
der god og sunn mat heim til landet dei drog.
Mat til dei svoltne, på tusentals bord,
kan ikkje kome frå kun Moder jord.
Nei, der vil vi bidra, på skikkeleg vis,
med fisken vår, attåt poteter og ris.
(Sushi, antakeleg).
I Fiskebåt såg vi, at her var det von
i Jonny å få ein ressursperson,
til å bere vårt flagg, og tale vår sak,
i alskens politiske basketak.
Som leiar i Fiskebåt har du så visst,
i tale og skrift, truverdig, presist,
gitt oss den tyngde vi treng framfor alt,
om det nokre år måtte skje digitalt.
Vi takkar deg, Jonny, for det du har gjort,
i handling og ord, i smått og i stort.
Som Wirkola, fjellstøtt du landar med glans.
Av hjarta vi seier: Velkomen til lands!
