I eit oppslag i NRK 22. august lanserer fiskeripolitisk talsmann i SV, Torgeir Knag Fylkesnes, det han kallar første og andre bod om havvind:
1. Havvind skal alltid prioriterast over botntråling
2. Havvind skal alltid vike for det tradisjonelle kystfisket innanfor 20 nautiske mil frå kysten
– Det tradisjonelle fisket er heilagt, seier Fylkesnes.
Nestleiar Ingrid Liland i Miljøpartiet Dei Grøne (MDG), støtta Fylkesnes i desse to boda (NRK 22. august)
I Debatten på NRK 14. september gjentok Liland at det er god miljøpolitikk å sperre for botntråling med vindturbinar.
Utspelet frå desse to, fortel om ein total mangel på kunnskap om korleis fiskeri blir drive i våre farvatn.
Underteikna har aldri fiska med trål, men med garn og line. Men det er ikkje spesifikke felt der det berre blir tråla. Det blir fiska med andre reiskap i same områda. Den konvensjonelle havfiskeflåten fiskar med line og garn på same felt som det blir tråla, og samarbeider med trålarane
Langs eggakanten frå Lofoten og nordover fiskar den mellomstore kystflåten blåkveite to periodar i året. Når der ikkje står fastståande bruk fiskar trålarane i same området.
Eg kan peike på fleire område der det blir fiska både med trål og fastståande bruk, også mellom 12 og 20 nautiske mil frå land.
Enkelt sagt, blokkerer ein felta for tråling, blokkerer ein også for andre reiskapstypar og flåtegrupper.
Eg håpar inderleg at fleirtalet av vår folkevalde skjønar akkurat dette.
Det er lov å vere motstandar av tråling, men forslaget om å stoppe det med vindturbinar kallar på eit sitat frå Ibsens Peer Gynt: «Hvor utgangspunktet er galest, blir titt resultatet originalest».
